توسعه ارتباط دانشگاه با جامعه و صنعت با هدف ارتقای دانشگاه‌ها به نسل چهارم
کد مقاله : 1049-IGC-FULL
نویسندگان
جعفر غضنفریان *
دانشگاه زنجان
چکیده مقاله
در این مقاله، مدلی مبتنی بر مأموریت‌گرایی جهت ایجاد ارتباطی پایدار بین دانشگاه و جامعه با هدف ارتقا به دانشگاه‌های نسل چهارم بسط داده خواهد شد. جایگاه کلیدی مأموریت‌گرایی در بهبود نقش‌آفرینی دانشگاه-ها در حل مشکلات جامعه، ارتباط با صنعت و درآمدزایی پایدار تبیین شده است. مأموریت‌گرایی جزو مباحثی است که در سال‌های اخیر تا حدی موردتوجه قرار گرفته است. اما عدم توجه واقعی به جایگاه مهم این مقوله سبب شده پیشرفت قابل‌ملاحظه‌ای در اثرگذاری آن ایجاد نشود. در نتیجه، مشخص نیست بروندادهای پژوهشی دانشگاه‌ها قرار است در چه جهتی هدف‌گیری شوند. در انتها پس از نقد وضعیت رایج برای ارتباط با صنعت در ایران، راهکارهای لازم برای نهادینه‌کردن فرهنگ مأموریت‌گرایی در جامعه دانشگاهی ایران وفق الگوریتم پنج-مرحله‌ای 1) اولویت‌بندی نیازها و تعیین مأموریت‌ها، 2) تیم‌سازی و رزومه‌سازی، 3) انجام اقدامات پژوهشی و فناورانه متنوع، 4) شبکه‌سازی در داخل دانشگاه، 5) انتقال نتایج حاصل از مطالعات به جامعه هدف، تبیین شده است. در این الگوریتم باید توجه داشت که یک نهاد متولی بیرون از دانشگاه باید در کنار دانشگاه باشد تا فعالیت‌های پژوهشی بی‌ثمر رها نشود. در انتها موانع موجود از جمله نبود آیین‌نامه‌های هدفمند و ضعف آیین-نامه ارتقا، عدم یکپارچگی سیستم آموزش عالی ایران و نبود انعطاف‌پذیری و پویایی کافی در سیستم حکمرانی مرکزگرا تبیین شده‌اند.
کلیدواژه ها
مأموریت‌گرایی، ارتباط با صنعت، ارتباط با جامعه، دانشگاه نسل چهارم، مسئولیت اجتماعی، توسعه پایدار
وضعیت: پذیرفته شده