| نقش استنادها و خود استنادی در بروندادهای پژوهشی با رویکرد علم سنجی |
| کد مقاله : 1127-IGC-FULL (R1) |
| نویسندگان |
|
سپیده تربالی1، فاطمه فرخی سی سخت2، امین حسینی مطلق *3 1کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران 2-کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران 3گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران |
| چکیده مقاله |
| امروزه علم سنجی نقش برجسته ای در ارزیابی تحقیقات علمی پژوهشگران ایفا می کند. استناد به عنوان یکی از شاخص های علم سنجی و از معیارهای ارزیابی پایایی علمی بوده که به عنوان عنصر مهم در ادبیات علمی، نقش به سزایی در بروندادهای پژوهشی دارد. خوداستنادی بخشی از شاخص استنادی است و در مطالعات علم سنجی، درصد خوداستنادی به عنوان شاخص در نظر گرفته می شود. در خوداستنادی محققین با تکیه بر مقالات پیشین خود می توانند تعداد استنادات و به تبع آن میزان تأثیرگذاری مقالات خود را ارتقاء دهند. با این وجود خوداستنادی اغلب به عنوان یک مشکل در نظر گرفته می شود که این امر به دلیل تأثیر و وابستگی شدید شاخص های علم سنجی به خوداستنادی است. به این صورت که، هر زمان خوداستنادی به منظور درک بهتر و راهنمایی خوانندگان انجام شود، امری منطقی می باشد. اما زمانی که هدف از انجام آن صرفا افزایش تعداد استنادها به خود و در جهت کسب جایگاه غیر واقعی برای پژوهشگران باشد، امری غیراخلاقی به حساب می آید. از آنجایی که خوداستنادی یکی از موضوعات مورد مناقشه در ارزیابی علمی پژوهشگران بوده و یکی از چالش های مهم در ارزیابی بروندادهای پژوهشی محققان است، بررسی میزان خوداستنادی در بین پژوهشگران و تلاش در جهت کاهش نرخ خوداستنادی در امر پژوهش امری ضروری است. |
| کلیدواژه ها |
| علم سنجی، شاخص های علم سنجی، استناد، خوداستنادی. |
| وضعیت: پذیرفته شده |